Miało być inaczej.

 Myślałam że będzie przyjacielem. Miałam nadzieję że stanie się oparciem. Łudziłam się że będzie mnie bronił. Otóż nie. Osoba którą uważałam za mojego przyjaciela, nigdy nim nie była. Pierwsze wrażenie może tak bardzo zmylić człowieka, że późniejsze zmiany i rozczarowanie bolą jeszcze bardziej. Ufałam mu. Jednak okazało się, że nie tylko puszcza słowa na wiatr, ale jest przy okazji chamskim hipokrytą. Doprawdy, jak można tak nisko upaść? Jeszcze za plecami P. pisze ze swoją byłą, flirtując z nią, mówiąc, że między nimi już nic nie ma, oraz że jest ona dla niego nikim. Doprawdy, ogarnijcie się panowie. Wszyscy, bez wyjątków.

weheartit.com

 Okej, chwila wylania z siebie nurtujących rozmyślań minęła. Czas na nieciekawe fakty z mojego życia. Otóż, rok szkolny zbliża się nieubłaganie. Tak tak, ja także jestem jedną z tych co denerwuje innych i zamierzam trochę o tym popisać. Niestety, ale w aktualnej chwili żyję tylko moją nową szkołą, nowymi przedmiotami, nową klasą. Najgorsze jest to, że tak jak jeszcze rok temu o tej porze miałam do szkoły wszystko, poczynając od długopisów a kończąc na plecaku, teraz nie mam nic. Muszę kupić sobie nową torbę, długopisy i cienkopisy, nie wspominając o książkach i zeszytach. Mama nie ma czasu jechać ze mną na giełdę odzieżową, gdzie mogę znaleźć coś porządnego w niższych cenach. Teraz bardzo przydałyby mi się nowe ubrania, bo w ciągu wakacji prawie wszystko mi się w jakiś sposób rozpruło, popsuło, rozdarło albo starło. Ostatnio stwierdziłam, że ubrania się na mnie najnormalniej w życiu palą. Nie wiem jak ja to robię. Ubrania mojej mamy wytrzymują na niej przez minimum 5 lat. Jeżeli ja niczego nie zniszczę w przeciągu dwóch/trzech miesięcy, to jest to prawdziwy powód do dumy. Nie mówiąc już o tym, że ja, zamiast sobie za zaoszczędzone pieniądze kupić jakieś ubranie i nie wyłudzać już pieniędzy na nie od rodziców, za każdym razem idę do księgarni kupić kolejną książkę. Ostatnio zrobiłam wyjątek i pokupowałam sobie parę rzeczy na własny użytek, jak nowe spodnie czy też parę kosmetyków, ale zazwyczaj na pierwszy obstrzał idą książki. Coś jest ze mną nie tak.

 Ponownie powracam do mojej starej pasji - szkicowania. Jutro zamierzam wznowić rysowanie P., gdyż po narysowaniu i pocieniowaniu twarzy nagle wkroczył we mnie znany wszystkim leń. Przez dłuższy okres nie trzymałam ołówka w ręce, ale zamierzam do tego wrócić, zwłaszcza że będę się uczyć w szkole na takim profilu, gdzie rysowanie jest podstawą. Zamierzam skończyć portret P., po czym zabieram się za rysowanie po kolei całej obsady z HP. Maniak ze mnie, ale samo patrzenie na nich sprawia mi przyjemność, a co dopiero rysowanie.

weheartit.com

Alexandre Desplat "Farewell to Dobby"