7 faktów o Natalii, czyli sekrety mojego nudnego życia.

 W końcu i mnie to dopadło. Tak tak, zostałam nominowana przez Huś do blogowej zabawy. Także więc, zapraszam serdecznie na przeczytanie wspaniałych wypocinek na temat moich sekretów.

Zasady do nominacji:

- należy nominować 15 blogów do wyróżnienia, 

- poinformować wybrańców o wyróżnieniu, 

- zdradzić 7 faktów o sobie, 

- podziękować za nominację, 

- zawiesić nagrodę na swoim blogu.

1. Niby "pedantyczna", ale jednak nie aż tak bardzo.

 Gdy zakładałam tego bloga, jego domeną była moja tamtejsza cecha. Tak - byłam osobą aż nadto pedantyczną. Wszystko musiało lśnić, być wypucowane, leżeć na swoim miejscu, na dodatek pod odpowiednim kątem. Brzydziłam się wchodzić do pokoju mojego brata, gdzie porządkiem były nazywane porozrzucane torby, rzeczy szkolne, tobok na taekwondo, a jego biurko było istnym śmietnikiem. UWIELBIAŁAM sprzątać. Mogłam to robić godzinami, na dodatek często wyręczałam moją mamę i brata w porządkach w ich sypialniach oraz w kuchni i łazience. Dzisiaj żadna siła mnie nie zmusi do posprzątania czegoś więcej niż mojego pokoju, a i tak tak nie robię tego zbyt dokładnie. Zazwyczaj sprzątam raz na tydzień, na dodatek tylko przejeżdżając odkurzaczem po podłodze i dywanie, byle tylko jak najszybciej wrócić do przerwanego zajęcia. Większe sprzątanie, włącznie z myciem okien i podłóg wyznaczam sobie raz na ... miesiąc, może nawet dwa. Tak tak, niektórzy się dziwili kiedyś jak ja w ogóle mogę LUBIĆ sprzątanie. Teraz mogę z ręką na sercu powiedzieć, że pod tym względem jestem "normalną" nastolatką.

2. Angażowanie się jako wielkie utrudnienie w życiu.

 Niestety jestem osobą uczuciową, co sprawia mi bardzo duże problemy. Często gdy jakaś osoba podoba mi się dłużej niż miesiąc, to nawet nie zauważam kiedy zaczyna mi na niej zależeć. Nawet nie będąc z tą osobą, potrafię być o nią szaleńczo zazdrosna, ale nigdy mnie nie stać na jakiś poważniejszy krok. Później kończy się to wypłakiwaniem oczu w poduszkę i wmawianiem sobie "Następnym razem nie będzie mi zależało, nie będę się angażować". Czysta bzdura. Nie chce się angażować, albo chociaż próbuję to stłumić, ale prędzej czy później to samo wychodzi, a później mam problemy by się pozbierać. To samo z zaufaniem. Gdy kogoś bardzo polubię, potrafię po zaledwie dwóch tygodniach znajomości powiedzieć niektóre fakty, o których wiedzą tylko najbliżsi mi przyjaciele. Jest to dziwne, wiem. Sama sobie często zadaje pytanie "Co jest ze mną nie tak?", ale nic nie mogę na to poradzić. Próbowałam to wiele razy zmienić, ale za każdym razem wychodziło tak samo.

3. Kiedyś byłam chuda ... aż za chuda.

 Mało osób o tym wie, dosłownie garstka. Otóż dwa lata temu w wakacje, nie było dnia w którym bym nie wychodziła z S. na dwór. Zazwyczaj były to wycieczki rowerowe, na których byłyśmy nieustannie w ruchu i przejeżdżałyśmy dziesiątki kilometrów jednego dnia. Do tego nie jadłam zbyt dużo, co zaczęło skutkować tym, że chudłam. Gdy S. wyjechała na obóz, a mi zostało parę dni do wyjazdu nad morze, postanowiłam przesiedzieć te parę dób w domu. Wtedy moja mama zauważyła ze schudłam, bardzo mocno. Na szczęście gdy wróciłam z nad morza, wszystko wróciło do normy, gdyż typowej anoreksji nie miałam. Niestety moja mama mając wgląd na moje WSZYSTKIE posiłki, często wpychała we mnie różnego rodzaju lody, gofry, frytki, hot - dogi i waty cukrowe, co sprawiło że na nowo przytyłam. Niestety teraz bardzo żałuję że na to pozwoliłam, gdyż była to figura idealna w sumie. Teraz do takiej na nowo dążę, ale faktycznie - w tamto lato gdy zobaczyłam jak BARDZO schudłam, wystraszyłam się tak mocno, że sama bez zbędnych dyskusji zjadałam duże ilości jedzenia. No cóż, a teraz ... teraz wyglądam jak wyglądam. Często patrząc w lustro, nie mogę uwierzyć że kiedyś byłam o wiele szczuplejsza. 

4. Harry Potter - czyli moja miłość od zawsze na zawsze.

 Tak samo jak Huś, ja również jestem zagorzałą fanką HP, zresztą wystarczy spojrzeć na szablon. Książki i filmy obejrzane 54892 razy, ciągłe przeglądanie i zapisywanie nowych obrazków na komputer, czytanie ciekawostek, konto na Pottermore, funkcja administratorki na fanpage'u o HP, calusieńkie dzieciństwo spędzone na zabawie w magię i na uczeniu się wszystkich zaklęć i ich zastosowań na pamięć. Mogę bez ogródek powiedzieć, że Harry Potter jest połową mojego życia. Często wymyślam w głowie scenariusze mojego pobytu w Hogwarcie, jak wyglądałaby moja różdżka i z czego byłaby zrobiona, kto byłby moim najlepszym przyjacielem, jakim zwierzęciem byłby mój patronus i jak bardzo przyczyniłabym się w walce o Hogwart, Jednak najczęściej wyobrażam sobie sceny między mną a Malfoy'em ( tak, uwielbiam go! ), jak bardzo bym go zmieniła oraz jego spojrzenie na mugolaków ( gdyż w moich wyobrażeniach jestem jedyną czarownicą w moim domu ) oraz jak wielką walkę toczy między uczuciami do mnie, a między rozkazami Czarnego Pana. Nawet wyobraziłam sobie scenę jak dla mojego dobra modyfikuje mi pamięć i sprawia że zapominam o wszystkich razem spędzonych chwilach. Kolejny dowód na to, że nie jestem normalna. Jednak nic na to nie poradzę. W szkole zawsze jak ktoś nie wie albo nie pamięta np. nazwy jakiegoś zaklęcia, to słyszę "Natalia, jak było to zaklęcie z HP które podnosiło przedmioty i ludzi?". Jest to całkiem zabawne, bo gdy bez namysłu odpowiadam "Wingardium Leviosa", to zazwyczaj widzę zaskoczenie albo rozbawienie na twarzach moich rozmówców. 

5. Uwielbiam Simsy.

 Grałam, gram i grać będę. Gdy nadchodzi premiera nowego dodatku to S. dostaje ze mną na głowę. Miałam wszystkie dodatki i akcesoria drugiej części, teraz to samo dotyczy trzeciej. Nie wiem czemu tak kocham tą grę. Może dlatego, że wszystko w niej jest takie proste, marzenia spełniają się w zaledwie dwie godziny albo w tydzień, można zdobyć wszystko za pomocą paru kliknięć, albo wystarczą trzy dni by stać się mistrzem gotowania. Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Zawsze gdy nie mam na nic ochoty albo gdy już nie wiem co mogę porobić, jedyną opcją są simsy. Zazwyczaj gdy zaznaczam sobie, że będę grać zaledwie godzinę, cały dzień mi nagle umyka, a zadania domowe i książki jak nie były ruszone, tak pozostały. Manie powoli przenoszę na pięcioletnią siostrę, która niestety jeszcze nie posiadając umiejętności czytania, sieje totalny kataklizm w swojej rodzince.

6. Rysuję, maluję, szkicuję.

 Jest to pasja którą rozwijam od dziesiątego roku życia. Ostatnio trochę podupadłam i bardzo długo nie trzymałam ołówka w ręku, ale zamierzam to zmienić. Jednak, mimo wszystko - uwielbiam to. Szkicowanie wychodzi mi najlepiej, zwłaszcza ludzkich twarzy. Owszem - może i siedzę po parę godzin przez cztery dni nad jednym szkicem. Może i mam ręce całe ubabrane węglem i często nie mam jak chwycić kartki by jej nie wybrudzić. Jednak jakoś się tym nie przejmuję, jeżeli wynik mojej ciężkiej pracy mnie satysfakcjonuję. Rysuję, ale rzadko. Gdy mam ochotę na jakieś kolorowe figurki, albo gdy siostra prosi bym jej narysowała jakieś zwierzątko wtedy sięgam po mój zestaw specjalnych kredek, które moja mama mi zakupiła rok temu na urodziny.Jeżeli chodzi zaś o malowanie, to po pędzel sięgam tylko i wyłącznie w atakach złości lub smutku. Zazwyczaj jeżdżenie pędzlem po papierze o wiele bardziej mnie uspokaja niż szkicowanie ołówkiem. Nie wiem czemu. Mimo wszystko - wciąż jest to związane z rysunkiem, a jest to nieprzerwanie jedna z moich największych pasji.

7. "Obejrzeć wszystkie sezony!"

 Jestem maniaczką seriali. Mogłabym je oglądać cały czas. Jak niespodziewanie jakiś sezon się kończy, albo obejrzę wszystkie dostępne odcinki, to zaczynam oglądać kolejny serial. Skutkuje to tym, że czatuję cały czas na możliwych stronach, dopóki nie pojawi się przy tytule serialu napis "Nowy odcinek". Do najukochańszych seriali należą "CSI: New York", "Brzydula Betty", "Pamiętniki Wampirów", "Glee", "Plotkara", "Gra o Tron", "Dr. House", "Skins",  no i oczywiście "Jak poznałem waszą matkę". W zanadrzu czekają kolejne seriale, ale dopóki nie rozliczę się z teraźniejszymi, to nie zamierzam oglądać niczego nowego. 

 To wszystko jeżeli chodzi o mnie. Do zabawy nominuję Przeznaczoną, Hortensję i Tatianę. No cóż, mam nadzieję że nie zajmie Wam to tak dużo czasu jak mi. C: DWIE GODZINY PISANIA, będę mile zaskoczona jak komuś będzie się chciało to czytać.

Lana Del Rey "Ride"