Jesień pełna przyjemności.

 Październik. Czas zmian. Gdzie się nie spojrzy, można zobaczyć jesień. Mózg jest przestawiony na szkolny tryb życia, wczesne wstawanie oraz przyswajanie wiedzy. Ręka na nowo gładko sunie po papierze zostawiając za sobą smukłe litery, a nie jak na początku września - nie przypominające żadnego wyrazu kulfony. Częste przesiadywanie zimnymi wieczorami w domu, w domowym dresie, z ciepłą herbatą i książką pod ręką. Biurko zawalone książkami, kartkami, notatkami, ale również kredkami, szkicami oraz pogniecionymi kartkami z nieudanymi rysunkami. Przyjemna, swojska atmosfera w domu oraz leżący na kolanach rudy kłębek sierści z czarnym noskiem, który co rusz szczeka na jakikolwiek dźwięk za oknem. Do tego dochodzą weekendowe wypady ze znajomymi, przyjaciółmi, czy też zapomnianymi przez wakacje koleżankami z gimnazjum. Czas wyrzeczeń oraz głębokich przemyśleń. Sezon na noszenie płaszczy, szalików, chust, cieplejszych butów, długich spodni, ciepłych swetrów. Ostatnia okazja by zobaczyć kaczki i łabędzie w pobliskim stawie. Ostatni dobry moment na jazdę na rowerze. Czas pierwszych chorób, pokasływań, wciąż wyciąganych chusteczek do nosa i bezustannego dźwięku wydmuchiwania go w tramwaju przez wielu ludzi. Taaak, mogę spokojnie powiedzieć, że jesień i październik zawładnęły mną całkowicie.



 Poznałam kogoś. Konkretnie to chłopaka, naprawdę bardzo FAJNEGO. Używam potocznego języka, gdyż w sumie nie wiem jak mam go inaczej opisać. Póki co się nie angażuję, by w chwili gdy karta zostanie postawiona na "nic z tego nie będzie" nie było rozczarowania i niepotrzebnego smutku, jak się czasem w moim przypadku zdarzało. Dopóki nie zobaczę na czym stoję i czy on też by tego chciał, nie będę robić niczego w tym kierunku, w jakim to zaczyna BARDZO POWOLI zmierzać. Jednak jeżeli bym miała podsumować wszystkie sytuacje które do tej pory nastąpiły, mogłabym spokojnie powiedzieć, że chyba czas wziąć sprawę w swoje ręce. Traktuje mnie inaczej niż wszystkie inne dziewczyny, często na siebie zerkamy, uśmiecha się do mnie znienacka, dużo rozmów, dużo pytań, związanych i z drobnostkami i z rzeczami poważniejszymi. Dużo zabawnych chwil, ale też i takich, na których wspomnienie serce zaczyna szybciej bić. Nie wiem co o tym wszystkim myśleć ... mam jednak nadzieję, że tym razem mi się uda.

 Ostatnio jestem bardzo produktywna. Wszystko przez szkołę. Skończyło się gimnazjum, zaczęło technikum. Dużo zadań domowych, terminarz już jest zapełniony do połowy listopada terminami kartkówek i sprawdzianów, coraz to większe i bardziej skomplikowane zadania domowe. Do tego dochodzi fakt, że jestem przydzielona do grupy z rozszerzonym niemieckim, a z tego języka ledwo pamiętam jakiekolwiek podstawy. Ale staram się, bardzo się staram. Owocem pracy są pozytywne oceny, jestem z siebie dumna że nie zeszłam póki co w żadnym przypadku poniżej trójki. Reszta klasy niestety nie trzyma się tak dobrze. Mimo wszystko - nie ma dnia w którym bym nie robiła zadania domowego, nie pisała długiej wypowiedzi lub nie szukała obrazków w internecie na prezentację na podstawy przedsiębiorczości. Jedynie weekend daje mi chwile wytchnienia, ale zaledwie mijają dwa dni, a karuzela zaczyna się na nowo kręcić, a ja po raz kolejny nie mogę złapać tchu. Jedyną chwilą rozrywki jest częste odwiedzanie gimnazjum, mojej tak zwanej "kolebki dorastania". Przynajmniej raz w tygodniu widzę znajome twarze, zwłaszcza P. i I. Ostatnio nawet udało mi się złapać moją kochaną wychowawczynię, która w pewnym momencie trzeciej klasy potrafiła dla mnie poświęcić wszystko. Na dodatek ponowne ujrzenie tych ścian, klas, nauczycieli, ludzi, przyjaciół, znajomych , a nawet mało lubianej woźnej daje mi przez chwilę poczucie lekkości, jakbym nadal należała do tego prostego, dobrze znanego świata. No ale cóż - po dwóch godzinach znowu siedzę przy zawalonym biurku, szukając w internecie jednego z trudniejszych równań chemicznych. Mam nadzieję że zapał mnie nie opuści jeszcze przez długi czas, bo jeżeli teraz wkradnie się we mnie leń, to wątpię czy tak łatwo ze mnie wyjdzie.

 Jutro dzień spędzam z P. Pewnie jak zwykle pójdziemy tradycyjnie na hot - doga do naszego ulubionego sklepu, później na spacer, albo do niej. Nie wiem w sumie jak to będzie. Z B. znowu są problemy, które sam sobie stwarza. Mimo wszystko, zamierzamy się dobrze bawić i nie zwracać na niego uwagi. Czuję że ten weekend będzie jednym z najlepszych, bo w niedzielę spotykam się z S. i I. W końcu, dawno się w trójkę nie widzieliśmy. Teraz pozostaje mi tylko czekać.

Coldplay "The Scientist"