Dreams come true.

 Od dłuższego czasu próbuję spełnić takie moje małe marzenie, które może stać się rzeczywistością tylko za sprawą ciężkiej, systematycznej i starannej pracy. Stosowałam wiele metod by w końcu je osiągnąć, momentami były one bardzo drastyczne. W dzisiejszych czasach ludzie, a w większości dziewczyny w moim wieku, dążą za szczupłą i piękną sylwetką. Ja też dążyłam, wciąż to robię, lecz nie tak gwałtownie jak kiedyś. Na dodatek nie śnię dzień w dzień o ciele kościotrupa, gdzie moje udo byłoby w obwodzie porównywalne do mojej ręki, oj nie. Marzy mi się szczupła, wysportowana i jędrna sylwetka, która na dodatek kusi kobiecymi kształtami, a nie skacze jak galareta przy każdym osobnym kroku. Rok temu jeszcze ta pierwsza była moim priorytetem, ale przejrzałam ( na szczęście ) na oczy.

 Ponad rok temu zaczęła się zaciekła walka z moim organizmem. Na początku ćwiczyłam, ale były to bardzo ubogie ćwiczenia - od 15 do 20 minut dziennie, bez rozgrzewki, bez rozciągania, dodatkowo bez żadnej diety. Na dodatek zaczynał się wtedy związek z moją teraźniejszą miłością, więc stwierdziłam, że czas coś ze sobą zrobić. Kompleks pt."jestem gruba" ciągnął się za mną od gimnazjum, najczęściej właśnie jemu przypisywałam moje wszystkie porażki na polu miłosnym, jak i czysto towarzyskim. "Ją lubią bardziej, bo jest chudsza"; "Ja jestem tą grubszą przyjaciółką"; "Oddałabym wszystko by wyglądać jak ona". Po pewnym czasie, głosy zaczęły narastać, więc zaczęłam ćwiczyć. Jak można się domyślić, gówno mi to dało, to było wręcz niemożliwe, bym przy takich ćwiczeniach, które składały się z paru serii brzuszków, przysiadów itd. schudła wymarzone 15kg w parę miesięcy. Z czasem zaczęłam to zauważać i postanowiłam rozegrać to inaczej. Wybrałam tą złą ścieżkę podążania za wymarzoną sylwetką, a w zasadzie - najgorszą z najgorszych. Zaczęło się niewinnie - trochę więcej ćwiczeń, dużo mniej jedzenia. Z dnia na dzień, kalorii w posiłkach ubywało, a mój organizm przestawił się na tzw. tryb oszczędnościowy. Każdy najmniejszy posiłek był odkładany w postaci tłuszczu, przez co zmiany były mało zauważalne - mi to nie wystarczyło. Wtedy rozgorzała walka. Na cały jeden dzień musiał mi wystarczyć jogurt, mini obiad i mnóstwo wody. Zaczęło mi brakować sił na ćwiczenia, więc zaprzestałam wykonywania ich. Nagle rodzice pilnowali mnie przy każdym posiłku, podtykali pod nos ciastka, mięso, kanapki, desery. Wszyscy wokół zmuszali mnie do jedzenia. W końcu chłopak postawił mi ultimatum: "Ile teraz ważysz?"-"55kg, a czemu?"-"Dobrze, następnym razem stajesz na wadze i jeżeli pokaże mniej niż 55, to możemy to uznać za koniec związku". W tym momencie miałam ochotę wybuchnąć płaczem. Rozpoczęła się bitwa w mojej głowie, myśl goniła za myślą, ale w końcu - poddałam się. Po tygodniu powolnego i ostrożnego wracania do norm żywieniowych, mój umysł powoli nie wytrzymywał, psychika była na granicy wyczerpania. Widziałam siebie w lustrze jako zupełnie inną osobę, chciałam krzyczeć, ciąć własne ciało, zwracać to co jadłam, cokolwiek byle tylko ta osoba zniknęła. Dopiero problemy zdrowotne sprowadziły mnie z powrotem na ziemię.

  Po pół roku głodowania się i kolejnym pół roku walki, by zostawić ten okres za sobą, lądujemy w moim pokoju, dnia 1 lutego 2014 roku, przeglądając blogi poświęcone inspiracjom dla kobiet. W ten sposób, po zawróceniu ze złej ścieżki, zakręcam w drugą, tą właściwą. Zaczęło się od Mel B i Tiffany, jednak po pewnym czasie zauważyłam, że wyrabiają one tylko mięśnie w moim ciele, które wciąż są przykryte warstwą tłuszczyku. Mimo wszystko, ćwiczenia pomogły - podrasowałam sobie kondycję, dzięki czemu moje osiągi są teraz większe. Od ponad miesiąca wykonuję treningi aerobowe i interwałowe - dwa razy w tygodniu biegam, trzy razy w tygodniu wykonuję trening HIIT, codziennie ćwiczę jogę, jak mam czas to jeżdżę na rowerze lub wykonuję pilates. Do tego dieta - zdrowa, zbilansowana, składająca się z 5 posiłków dziennie. Jestem z siebie naprawdę dumna, zwłaszcza że wytrwale w to brnę i się nie poddaje. Pewnie się zastanawiacie "po cholerę ona to pisze?". Dawno mnie tu nie było, a przez ten czas wiele się pozmieniało w moim życiu. Sport i dbanie o siebie stało się moją nową pasją. Dzielę się tym z wami, gdyż może pewnego dnia jakaś zagubiona dziewczyna, która przeżywa coś podobnego co ja przeżyłam, przeczyta ten post i też coś zmieni w swoim życiu, albo po prostu kogoś to zainspiruje. Nie chwalę się niczym, bo póki co nie mam czym. Jestem w trakcie jednej z największych zmian w moim życiu i mam nadzieję, że nigdy nie zapomnę o tym, jak ciężka i długa droga mnie do niej doprowadziła. Małymi kroczkami staram się dojść do celu.

JUST DO IT, I SWEAR IT'S WORTH TO FIGHT FOR IT

Coldplay - A Sky Full Of Stars