Powoli do przodu.

 Dni tak sobie mijają, jeden po drugim. Jakim cudem mamy prawie połowę maja? Za półtora miesiąca wakacje, lato, upały, sukienki i krótkie spodenki. Za 30 dni będę pisać testy zawodowe, a w głowie pustka, zero czegokolwiek. Zamiast nauki zajmuję się spotkaniami ze znajomymi, zakupami, osiemnastkami przyjaciół i innymi pierdołami. Jednak szczerze mówiąc - nie przeszkadza mi to ani odrobinę. Czuję, że powinnam się przejmować, ale tego nie robię. Pewnie będę się zachowywać jak część maturzystów - tydzień przed finałem i jedną z ważniejszych chwil w życiu dopiero sięgnę po zeszyt. W tym momencie jednak w ogóle się tym nie przejmuję ( podświadomość mówi mi, że to ogromny błąd ) i korzystam z ostatnich chwil spokoju. Ogólnie w odniesieniu do poprzedniego posta, chciałam wam się pochwalić moim malutkim sukcesikiem. Otóż z rozmiarówki 38/40 przeszłam spokojnie na 36/38, co było dla mnie ogromnym zaskoczeniem w sklepie, bo oznaczałoby to tyle, że treningi i zdrowe odżywianie zaczęły przynosić rezultaty. Jestem z siebie ogromnie dumna, małymi kroczkami posuwam się do przodu.

 Od paru dni przepełnia mnie takie miłe uczucie, ciepełko na serduszku. Myślę, że po opublikowaniu poprzedniego posta ludzie zrozumieli moją historię, to przez co przeszłam. Nagle zaczęłam dostawać wiele pytań, kilka dziewcząt powiedziało mi, że je inspiruję do dalszej walki. Nawet nie zdajecie sobie sprawy jak wiele dla mnie takie słowa znaczą. W końcu czuję, że może te przejścia mają jakieś plusy, niekoniecznie dla mnie, ale dla innych. Dwa lata temu, gdyby ktoś mi powiedział, że rożne osoby będą się mnie pytać o ćwiczenia, zdrowe odżywianie, będą mi mówić że jestem dla nich motywacją - wyśmiałabym go. Jeszcze nigdy nie uwierzyłam aż tak w swoje możliwości. Dzięki tym wszystkim osobom jeszcze bardziej chce mi się brnąć w to wszystko, wykrzesać z siebie więcej, ćwiczyć mocniej i szybciej. Za rok, może mniej, wstawię zdjęcie mojej metamorfozy, obiecuję, bo nie zamierzam w żadnym wypadku się poddać. Warto walczyć o nasze marzenia do samego końca, a Wy po części mi w tym pomagacie. Jutro popołudniu idę biegać, pojutrze też, następnego dnia interwał, a następnego znowu bieganie. Najlepsze jest to, że wręcz nie mogę się tych ćwiczeń doczekać, bo wiem, że każda minuta spędzona na wysiłku i każda kropla potu coraz bardziej mnie zbliża do upragnionego celu - i nie jestem w tym wszystkim sama! Nie wiem jak u Was, ale tu, w Poznaniu, ilekroć spotka się drugiego biegacza, to w formie podniesienia się na duchu zawsze do siebie machamy, albo mówimy sobie "cześć", mimo iż w ogóle się nie znamy i jesteśmy dla siebie obcy. ;)

 Na sam koniec stwierdzam, że powrót do żywych się dobrze na mnie odbił, bo nie minęło parę dni, a już poznałam super dziewczynę. Tak Alu, chodzi o Ciebie. ♥ Dodatkowo chce mi się tu pisać, zaglądać, pomagać innym. Znowu się wciągam, i dobrze. Na dodatek już pojutrze będę w końcu mogła normalnie funkcjonować na laptopie, gdyż po dwóch miesiącach czekania w końcu dostanę nowe dzieciątko. Skończy się ciągłe wpisywanie haseł na nowo, znowu zacznie się zapisywanie obrazów na ściankę i ściąganie mnóstwa utworów, seriali, filmów, WSZYSTKIEGO. Dwa dni, wytrzymaj dwa dni Natalia.

Tinashe feat. Schoolboy Q - 2 On (TOKiMONSTA Remix)