Kocham Cię i kochać zawsze będę.

Nie mogę się doczekać szesnastego czerwca, kiedy wszystkie egzaminy będę miała za sobą i nieoficjalnie zacznę wakacje. Dzisiaj pisałam próbny praktyczny, jutro teoria, zaś za trzy tygodnie, gdy wyjdę z sali w której odbywa się ten właściwy egzamin, będzie po wszystkim. Już teraz wkradło się do nas trochę wakacji, pogoda jest CUDOWNA. Drażni mnie tylko fakt, że muszę siedzieć w szkole i się męczyć w tym upale, próbując wykrzesać coś z siebie na lekcji, zamiast siedzieć na balkoniku i się opalać. Jednak cieszy mnie zjawisko, że ciepłe dni rozpoczęły sezon na krótkie spodenki, spódniczki, sukienki, bluzki z odkrytymi ramionami itd. Sama ostatnio pokochałam sukienki, coś się we mnie odblokowało po zakupie tej mojej pierwszej w życiu, która nie jest przeznaczona na apel bądź bal. W planach mam zakup kolejnej, delikatniejszej. Zapewne się przyda, zwłaszcza jeżeli nadchodzące wakacje mają być tak samo ciepłe jak ostatni tydzień. Jednakże, wydawać by się mogło że są one coraz bliżej, że to tylko półtora miesiąca. W tym momencie dla mnie to AŻ półtora miesiąca.

 Chciałabym ogólnie już odpocząć. Od wszystkiego, momentami od wszystkich. Pożegnać się ze szkołą, wrócić do domu, z nikim nie rozmawiać, zamknąć się w pokoju z ulubioną muzyką i koniec. Myślę, że każdy z nas czasami potrzebuje czasu dla siebie, a ja ostatnio pragnę go mocniej niż zwykle. Oczywiście uwielbiam ludzi, którzy mnie otaczają, niektórych wręcz kocham, ale to nic nie zmienia, nie w tym momencie. Ciągle chodzę podirytowana, nie umiem się dogadać z paroma osobami, jakoś mi dziwnie smutno, czuję się, jakby na sercu mi ciążył jakiś straszny ciężar, którego nie umiem się pozbyć. W sumie, im dłużej o tym myślę, tym bardziej nie wiem, czego dokładnie oczekuję od innych i samej siebie. Może wszystko źle interpretuje? Może tak naprawdę potrzebuję więcej czułości, przytulania, dotyku i obecności niektórych osób? Sama nie wiem, jestem ostatnio zagubiona. W moich myślach, uczuciach, we wszystkim. Na dodatek ten zgiełk związany z cudowną placówką edukacyjną, która mnie coraz bardziej wyniszcza jest nie do zniesienia. Mam dość tego całego syfu, naprawdę potrzebuję przerwy. Powinnam się położyć w mojej ulubionej pościeli, z herbatą położoną na szafce obok, wczytując się w książkę, calusieńki dzień. Muszę tylko jeszcze trochę wytrzymać, tylko odrobinkę.  

 Droga Mamo, wiem że tego nie czytasz i najprawdopodobniej nie przeczytasz, ale jeżeli kiedyś, jakimś cudem dokopiesz się do mojego skrawka w sieci, chcę byś wiedziała, że jesteś najcudowniejszą mamą na świecie. Dziękuję Ci za to, że jesteś, że patrzyłaś na to jak dorastam, jak z dziewczynki powoli zamieniam się w kobietę. Za to, że dzieliłaś swoje szczęście z moim, oraz że i ja często mogłam się z Tobą dzielić moim. Jestem Ci wdzięczna za każde małe wyrzeczenie które zrobiłaś, byle tylko mi i reszcie żyło się lepiej. Jesteś takim moim aniołem, który nade mną czuwa od chwili narodzin. Wiem, że bywało między nami ciężko, nadal bywa, ale to nigdy nie zmieniło i nie zmieni moich uczuć do Ciebie. Padały słowa, których żałuję, ale nie wiadomo jakbym chciała, to nigdy ich nie cofnę. Wychowałaś mnie najlepiej jak potrafiłaś, od małego wpajając mi najważniejsze nauki i zachowania, otaczając mnie czułością i bezwarunkową miłością. Chciałabym Ci tylko powiedzieć że kocham Cię mamo najmocniej jak się da, nigdy o tym nie zapominaj.

Coldplay "True Love"