Jeszcze raz.

Kurde, jestem na siebie zła, wręcz wściekła. Tyle miesięcy ciężkiej pracy i człowiek może się odrobinę zniechęcić. Brak zadowalających efektów, a terminy gonią. Mamy astronomiczne lato, z napływem upałów zaczną się masowe wyjazdy nad jeziora i baseny, za miesiąc wyjazd nad morze, a ja się wciąż sobie nie podobam. Miałam nadzieję na trochę mniejsze uda, bardziej płaski brzuszek i odrobinę lepsze zarysy mięśni. Jednak kiedy tego nie zobaczyłam, zapał się zmniejszył, a zamiast niego wkradł się leniuszek. Walczę z tym okropieństwem, bo mimo wszystko, mam jeszcze AŻ miesiąc do wyjazdu, czyli AŻ trzydzieści dni. Przez tyle można naprawdę wiele zrobić. Z tym jednak, że żeby zacząć coś robić, muszę na nowo odnaleźć w sobie motywację. Od dwóch tygodni odpuszczam sobie bieganie, ostatnio miałam dzień, gdzie słodycze były moim drugim światem, nie mówiąc o wielkiej niechęci do ćwiczeń. Nie mam pojęcia co się ze mną dzieje. Chyba przechodzę przez małe załamanie i zwątpienie w swoje możliwości. Ogarniam się powolutku, tworzę nowy plan treningowy, który od dzisiaj wchodzi w ruch. Zaczynam powoli, tak jakby od początku, żeby znowu się nie zniechęcić, na dodatek na samym starcie. Boli mnie to niesamowicie, że zaczynam od zera, mam w tym momencie mnóstwo żalu do własnej osoby - za to, że się na chwilę poddałam. Za to, że na to pozwoliłam. Mogłam troszkę odpuścić, ale nie aż tak, by wyszło na to, że zrezygnowałam. Jednakże, dobrze że się ogarnęłam. Mam jeszcze te trzydzieści dni, aż i zarazem tylko. Postanowienia już złożone - ograniczenie słodyczy, najlepiej do zera, dopóki nie znajdę się nad morzem; staranne i systematyczne ćwiczenia; dużo motywacji czerpanej z wyobrażenia samej siebie w bikini; dużo pozytywnego myślenia, ale bez nie wiadomo jak wielkich nadziei. Mam nadzieję, że mi się uda. Nie no, musi się udać, skoro udawało mi się przez ponad cztery miesiąca, to i tym razem wszystko pójdzie jak z płatka.


 Hm, więc tak, sprawozdanie z ostatniego tygodnia - testy zawodowe mam oficjalnie za sobą i powiem

szczerze, że nie spodziewam się jakichś super wyników, mam po prostu nadzieję, że zdałam, że zdobyłam to głupie 50% z teorii i 75% z praktyki. Jeżeli chodzi o samą teorię - jedna, wielka porażka. Nie wiem jak inaczej to opisać. Pytania i pojęcia które widziałam pierwszy raz w życiu, chyba jeszcze nigdy nie strzelałam w teście wielokrotnego wyboru przy tak wielu pytaniach. Stwierdziłam, że poczekam sobie spokojnie do sierpnia,  bez stresu i bez rozmyślania o tym. Z tego co wiem, to teorię zdała większość klasy, bo sprawdzili sobie odpowiedzi w kluczu. Oczywiście mądra ja, nie podpisałam arkusza i nie pamiętam jakie dałam odpowiedzi, więc moją jedyną opcją jest czekanie, ale nie narzekam. Co do praktyki ... a więc - raz ktoś mi powiedział że ma takie wyniki jak ja, później się dowiaduje, że innym mówił coś innego, po czym ja sama się we wszystkim plączę i nie pamiętam jakie wyniki były u mnie. Grunt to być ogarniętym, prawda? Do tego wszystkiego tak szybko jak zaczęłam pracować, tak szybko tej pracy już nie miałam. Powiem tylko w skrócie - wolę siedzieć bezczynnie całe lato, niż pracować i się męczyć w takiej atmosferze, jaka tam była. Razem z przyjaciółką szukałyśmy gdzie indziej, ale nigdzie nie chcą nas przyjąć, bo jak się okazało, tylko tam gdzie zrezygnowałyśmy, chcieli nas przyjąć mimo nieukończonych osiemnastu lat. Tak to dopiero od września zaczynam weekendowo pracować gdzie indziej, a moje plany o pełnej szafie ubrań rozwiały się jak pył. Jedynym pocieszeniem całej sytuacji jest fakt, że otrzymałam w prezencie ostatnie beztroskie wakacje oraz mnóstwo wolnego czasu - na spotkania z moim Kochaniem, z przyjaciółmi, na ćwiczenia.

Tove Lo - Not On Drugs