Tuż tuż.

 Siedzę sobie z kubkiem herbaty w ręce i w sumie nie wiem o czym miałabym Wam napisać. Mogę stwierdzić kilka faktów: w piątek piszę test zawodowy praktyczny. tak, już w ten piątek. Nie, nie denerwuję się ani odrobinę. Jest to w sumie zgoła dziwne, bo jeszcze miesiąc temu na samą myśl cala się trzęsłam, ale kiedy dowiedziałam się, że próbny zdałam na 91%, spłynęła na mnie dziwna fala spokoju, przez co w ogóle się nie stresuję; za tydzień zaczynam pracę. Całkiem dobrze płatną jak dla osiemnastolatki ( ledwo ), bez żadnego doświadczenia, która jeszcze nie miała praktyk. Trzymam się założonego planu - pracuję od połowy czerwca do końca sierpnia, z przerwą w lipcu na wyjazd nad morze. Pierwsza wypłata pójdzie na ubrania, ahahahahaha, tego jestem pewna; chudnę, chudnę i jeszcze raz chudnę! Jestem z siebie dumna, efekty widzę i ja i osoby z mojego otoczenia. Moim celem jest stracenie więcej tłuszczyku w wakacje, tak aby po powrocie do szkoły ludzie powiedzieli "wow, schudłaś". Idea może jest płytka, ale nie przejmuję się tym za bardzo, jeżeli efektem będzie moje zadowolenie i uczucie komfortu we własnym ciele.

 Jestem powoli na skraju wyczerpania. Jest gorąco, co z jednej strony bardzo mnie cieszy, ale zamiast wylegiwać się nad jeziorkiem, ja siedzę w szkole i słucham po raz kolejny krzyków nauczycielki, że moja klasa nie jest gotowa na testy. Nie chcę już tego słuchać, chcę poleżeć do dwunastej w południe w łóżku, pojechać ze znajomymi nad jezioro albo pójść do tej pracy zarobić na siebie pieniążki i odciąć się od tego syfu. Póki co jedynym pocieszeniem jest wszech obecne ciepełko, które nagrzewa moje ciało i które daje znać, że wakacje - tak długo wyczekiwane i upragnione - są tuż tuż! Może się opalę jak dwa lata temu, gdzie byłam małym, rudym murzynkiem, hihi. Mam ogólnie nadzieję, ze te wakacje będą zbliżone do poprzednich chociaż odrobinkę - czas spędzony z moim Kochaniem, ze znajomymi, leniwe popołudnia spędzone na działce u babci, zero przejmowania się tym, co będzie jutro. 

 Na sam koniec chciałam tylko powiedzieć, że jestem z siebie dumna, bo w końcu dotrzymałam obietnicy o systematyczności pisania, jej! Oby tak dalej. Mam nadzieję, ze uda mi się utrzymać ten stan rzeczy, a nie tak jak dawniej, kiedy pisałam raz na ... no właśnie, na ile? Nawet ja nie wiem. Natomiast teraz żegnam Was małym akcentem, którym nigdy nie kończyłam posta, ale zostałam o to przez kogoś poproszona. Wstawiam pierwsze ( i zapewne ostatnie, mam nadzieję że jednak nie ) zdjęcie mojej osoby na tego bloga. Nic ciekawego, naprawdę. Doceniam tylko fakt, iż ludzie mówią o tym zdjęciu, że jest niesamowite i "miażdży", gdyż nigdy nikt się nie wypowiadał w ten sposób o mojej osobie. Fajne uczucie, przyjemne wręcz, hm.

Hippie Sabotage - Stay High (Tove Lo Flip)